หลังการตายของแม่กลอย ทำให้กาหลงคิดได้ ที่แม่กลอยยอมตาย เพราะไม่ต้องการให้กาหลงมีห่วงใดๆ กาหลง ร่ำลาไม้ ฝากฝังให้ไม้ดูแลน้องๆ ของเธอ แต่ไม้ไม่ยอมให้กาหลงไป เวลานี้กาหลงเองก็อ่อนแรงลงเรื่อยๆ แม้แต่ไม้เองบางครั้งยังมองไม่เห็นกาหลง เพชรเข้ามาลาชบาไปทำหน้าที่ตำรวจที่อื่น เพชรสารภาพรักกับชบา ชบาเองก็อยากจะเผยความในใจแต่ด้วยทิฐิที่มี ทำให้ไม่สามารถพูดออกไป บัดนี้ผีกาหลงพร้อมแล้วที่จะปล่อยวาง แต่ไม้ ยังคงไม่ยอมปล่อยวาง หลวงตาให้พุดจีบ(คะนึงนิจ จักรสมิทธานนท์) เป็นคนคลายห่วงอันนี้ของไม้ พุดจีบพาเพชรและพรรคพวกไปขุดศพ โดยมีกาหลงให้ความยินยอม แต่ไม้เอาศพกาหลงไปซ่อน พุดจีบพูดให้ไม้ยอมเผยที่ซ่อนของศพกาหลง ไม่อย่างนั้นวิญญาณกาหลงจะตกอยู่ในอันตราย ไม้มาขุดศพของกาหลงที่ต้นไทรเมื่อคิดถึงว่าจะต้องเอาศพของคนรักไปเผา ก็คร่ำครวญด้วยความเสียใจ หลวงตาให้ข้อคิดกับไม้ว่า ความรักไม่ใช่การครอบครอง แต่เป็นการปล่อยวาง ไม้ตัดสินใจจะนำศพของกาหลงไปจัดการเผา แต่พบว่าโชติได้นำศพของกาหลงไปไว้ที่เรือนกาหลงเรียบร้อยแล้ว โชติเผาศพร้อมเรือนกาหลง แต่ความจริงแล้ว ร่างนั้นไม่ใช่ศพแต่เป็นช่วง เพราะโชติมีจิตใจไม่ดี เลยมองเห็นช่วงเป็นศพกาหลง โชติจะเข้าไปช่วยพ่อก็โดนไฟครอกตาย อบเชยเห็นภาพตรงหน้าก็ร้องกรี๊ดสลบไป ฟื้นขึ้นมาก็กลายเป็นคนเสียสติไปเสียแล้ว พิธีเผาศพของกาหลงเป็นไปด้วยความเศร้า เพชรกลับมาบ้านบัวสีอีกครั้งเพื่อมาสู่ขอชบา ไม้ตัดสินใจเข้าสู่ร่มกาสาวพัสตร์ ในขณะที่พระไม้กำลังเทศน์สอนชาวบ้านอยู่นั้น กาหลงก็ปรากฎตัวขึ้นด้วยใบหน้าที่เป็นสุข กาหลงก้มลงกราบและฟังเทศน์ไปพร้อมๆ ทุกคน ก่อนที่ร่างของเธอจะเลือนหายไป...อวสาน